ΑΝΙΚΑΝΟΙ ΝΑ ΝΙΚΗΣΟΥΝ, ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΠΟΤΕ ΔΕ ΘΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΝ
Ξημερώματα της 25ης Αυγούστου 2023, οι μπάτσοι μπαίνουν και εκκενώνουν δυο καταλήψεις του κέντρου της Αθήνας: το Άνω Κάτω Πατησίων, στη Νάξου και Κρασσά που έχει καταληφθεί από το 1996 και το κοινωνικό κέντρο Ζιζάνια στη Φυλής και Φερρών που έχει καταληφθεί από το 2020 εκ νέου, ενώ τελούσε υπό κατάληψη και στο παρελθόν. Τα Ζιζάνια ανακαταλαμβάνονται από συντρόφια στις 15/10. Στις 31 Αυγούστου τα τσιράκια του κράτους εκκενώνουν και την κατάληψη του Πολυτεχνείου στην Πανεπιστημιούπολη, η οποία την 3η Σεπτέμβρη επανακαταλαμβάνεται, ενώ μέσα στο καλοκαίρι έχουν ήδη εισβάλλει και αποστειρώσει την κατάληψη της αναρχικής queer συλλογικότητας Καλιαρντά στο ισόγειο της Νομικής, χώρος εδώ και χρόνια κατειλλημένος. Στις 30/09, οι μπάτσοι εκκενώνουν την κατάληψη “Ευαγγελισμού” στο Ηράκλειο Κρήτης, με βασανισμό και απόπειρα δολοφονίας συντρόφου.
Όλες οι εκκενώσεις αποτελούν κατασταλτικό χτύπημα του κράτους στους κατειλημμένους χώρους αγώνα, με στόχο τον αφανισμό της αντιιεραρχικής και ισότιμης συλλογικοποίησης, τη φίμωση του πολιτικού λόγου που αυτοί διαχέουν, των σχέσεων που δημιουργούν, και της δυναμικής που αναπτύσσουν μέσα από τις δράσεις τους, τόσο στο πεδίο δραστηριοποίησής τους (γειτονιά, πανεπιστήμιο), όσο στην κοινωνία γενικότερα. Το χτύπημα αυτό εντάσσεται σε μια συνολική μεθόδευση προληπτικής αντιεξέγερσης σε σχέση με την επερχόμενη καπιταλιστική αναδιάρθωση σε κοινωνικό, εργασιακό επίπεδο και σε επίπεδο καταστολής και διαχείρισης πληθυσμών.
Συγκεκριμένα, οι καταλήψεις Άνω Κάτω Πατησίων και Ζιζάνια βρίσκονται στο τρίγωνο Βικτώριας – Κυψέλης – Πατησίων, περιοχή της Αθήνας που χαρακτηρίζεται ως “υποβαθμισμένη” καθότι σε αυτήν κατοικούν μεταναστ@ και φτωχ@ αλλά και περιοχή η οποία τείνει να γίνει εκμεταλλεύσιμη οικονομικά τα τελευταία χρόνια, μέσω της πλήρους εμπορευματικοποίησης της. Αυτό επιχειρείται με τις εξής πρακτικές: Αρχικά, με το άνοιγμα πολλών καταστημάτων εστίασης -και άλλων εμπορικών δραστηριοτήτων- που είχε ως αποτέλεσμα την καταπάτηση του δημοσίου χώρου από μικρά και μεγάλα αφεντικά- με τραπεζοκαθίσματα σε πλατείες και πεζόδρομους, ήδη από το 2017. Στη συνέχεια, με την αύξηση των ενοικίων, με σταδιακό ρυθμό από το 2018 ως και το 2021 και ραγδαίο από το 2021 και μετά λόγω της επέκτασης της βραχυπρόθεσμης ενοικίασης (airbnb). Τέλος, με το κλείσιμο της πλατείας Κυψέλης, το έτος 2022 για την εκτέλεση των έργων της Αττικό Μετρό ΑΕ. Παράλληλη στόχευση με την οικονομική εκμετάλλευση και την κερδοφορία κράτους και αφεντικών, αποτελεί η μετατόπιση των πληθυσμών των μεταναστών, η απομάκρυνσή τους δηλαδή από τις συγκεκριμένες περιοχές, μέσω οικονομικής αλλά και φυσικής καταστολής.
Όλα τα παραπάνω αποτελούν επαναλαμβανόμενες πρακτικές κράτους και αφεντικών με στόχο τον εξευγενισμό περιοχών (gentrification). Παρόμοια ιστορία έχει και ο εξευγενισμός των Εξαρχείων και άλλων γειτονιών της Αθήνας, με στόχο αυτή να γίνει “ευρωπαϊκή πόλη”. Ταυτόχρονα, η εκκένωση δυο καταλήψεων εντός πανεπιστημιακών χώρων αναδεικνύει τη κρατική στόχευση για έναν αποστειρωμένο χώρο πειθάρχησης και εξειδίκευσης, όπου ανενόχλητα η κρατικά προερχόμενη γνώση θα μπολιάζει συνειδήσεις, οι μπάτσοι θα πυροβολούν στον αέρα για εκφοβισμό (Ασοεε 2022, 2023) το χρήμα θα ρέει άφθονο μέσα από εργολαβίες και τα αφεντικά μεγαλοεταιρειών θα κερδίζουν τζάμπα εργασία μέσω της έρευνας των φοιτητών.
Σε όλο αυτό λοιπόν το μητροπολιτικό μωσαϊκό, ανάμεσα σε εμπορεύματα και εκμετάλλευση, ωράρια και κατανάλωση, αμφιθέατρα και πειθάρχηση, γεννάται και η πολιτική βούληση ατόμων και ομάδων να μπουν σε άδεια σπίτια και χώρους με στόχευση να γίνουν αυτά κέντρα αγώνα, χώροι ισότιμων διαδικασιών, στέγες, στέγες δομών μεπροτάγματα ενάντια στο κράτος, τα αφεντικά, την ιδιοκτησία, την εκμετάλλευση, χώροι και χρόνοι στους οποίους συναντιόμαστε και δομούμε συντροφικές σχέσεις. Εκεί αλλά και έξω από εκεί μοιραζόμαστε την κοινή μας στόχευση και δράση για έναν άλλο κόσμο, που θα γίνει πραγματικότητα μόνο μέσα από αγώνα. Χώροι που χρησιμοποιούνται ως ορμητήρια και θα στεγάσουν σχέδια σύγκρουσης με το υπάρχον και ανατροπής του. Οι καταλήψεις είναι ο τρόπος να υπερασπιστούμε τις γειτονιές μας κόντρα στους φασίστες και τους σεξιστές και να ζήσουμε όπως θέλουμε. Οι καταλήψεις είναι χώροι που παίρνουν ζωή μέσα από τις δικές μας επιλογές, και όσο τις υπερασπιζόμαστε, τόσο θα ξαναπαίρνουμε πίσω ή θα ανοίγουμε καινούριους δρόμους προς την ελευθερία. Χωρίς να σταματάμε ποτέ να μαχόμαστε.
Το Άνω Κάτω Πατησίων είναι ένας από τους χώρους αυτούς και σε αυτόν στεγάζεται και δραστηριοποιοείται η αυτοοργανωμένη θεατρική ομάδα Buffonata. Η ομάδα υπάρχει από τα τέλη της δεκαετίας του 1990, και έχουν περάσει από αυτή, συναντηθεί και συνδιαμορφώσει πολλοί άνθρωποι με διαφορετικές πολιτικές αναφορές, μα με κοινό παρονομαστή: την επιθυμία να κάνουν αυτοοργανωμένο θέατρο. Συνεπώς, η σύνθεσή της έχει αλλάξει πολλές φορές. Τόπος και πολιτικό σημείο συνάντησης και ζύμωσης ήταν για πολλά χρόνια η Βίλα Αμαλίας, που ως κατάληψη έθετε τα πολιτικά χαρακτηριστικά του αντικρατισμού, του αντιφασισμού, της αυτοοργάνωσης, της αντιεμπορευματοποίησης. Μετά την κρατική καταστολή με την εκκένωση της Βίλαςτο Δεκέμβριο του 2012, η ομάδα buffonata έμεινε χωρίς πολιτική στέγη και πάλεψε για να βρει τις δυνάμεις να συνεχίσει. Στεγάστηκε στην κατάληψη της Πάτμου και Καραβίας, στην κατάληψη της Carthago στο Πολυτεχνείο, στο στέκι Περιστερίου και τα τελευταία δυο χρόνια στο Άνω Κάτω Πατησίων. Στόχος της ομάδας αποτελεί η συλλογική έκφραση μέσω της αυτοοργάνωσης, της ισοτιμίας και της συνδιαμόρφωσης, ενάντια στην ιεραρχία, το δογματισμό, την κρατική και ιδιωτική ειδίκευση πάνω στο θέατρο. Από τη δημιουργία της έχει ανοιχτό χαρακτηρα και αυτός ο ανοιχτός χαρακτήρας που διατηρήθηκε αποτέλεσε το λόγο που η ομάδα συνέχισε να υπάρχει μέσα στο χρόνο και να κουβαλάει όλη την ιστορία των καταλήψεων εντός των οποίων υπήρξε, καθώς και την ευθύνη της υπεράσπισης τους.
Την ευθύνη αυτή αναλαμβάνουμε συλλογικά με την τωρινή μας σύνθεση, με όπλα μας τη συνδιαμόρφωση και την εμπιστοσύνη μεταξύ μας. Όλα μας έχουμε ξεκάθαρη θέση ενάντια στο κράτος, τον καπιταλισμό, την πατριαρχία, την ιεραρχία και κάθε μορφή εξουσίας. Από έξω προς τα μέσα και αντίθετα λοιπόν, σε έναν ατέρμονο κύκλο αγώνα που χάνεται στο χρόνο και συνεχίζεται ακόμα, σ’ ένα κύκλο που μας εμπεριέχει όλα, όλους και όλες μέσα του, σ’ ένα κύκλο που δεν θα κλείσει ποτέ.
Σε αυτόν τον κύκλο υπάρχουν όλες οι καταλήψεις που χτυπήθηκαν: το Άνω Κάτω, τα Ζιζάνια, το ΑΣΠ, τα Καλιαρντά, ο Ευαγγελισμός, αλλά και οι δομές τους και οι σχέσεις που χτίζουμε και φροντίζουμε, ο χρόνος που αφιερώσαμε και ο χρόνος που κερδίσαμε ζώντας εκεί, ανοίγοντας τους χώρους, δουλεύοντας περισσότερο με την ψυχή παρά με τα χέρια μας και οργανώνοντας τις μάχες του αύριο και τις μάχες του τώρα. Και ότι είναι μέσα στον κύκλο αυτόν, μάθαμε να το περιφρουρούμε με κάθε κόστος. Και να το ξανακερδίζουμε. Για ένα κόσμο ισότιμο, αντιιεραρχικό και πάνω απ’ όλα ελεύθερο!
ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ
ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ Σάββατο 21/10 12:00, Σταθμός ΗΣΑΠ Άνω Πατήσια
ΝΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΟΥΜΕ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ!
ΔΕΝ ΘΑ ΦΥΓΟΥΜΕ ΑΠ’ ΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ ΜΑΣ!
Αυτοργανωμένη θεατρική ομάδα Buffonata